2010-08-23 ‘n Gedagte Aanstap Rooies_01_paaiement
Dis al ná nege in die aand toe Franszo se wiele hier stop, hy kyk vaag rond, dan vir my: “Waar is die waentjie?”
“Waentjie?!”
Ons is vier mense wat tot in Upington ry. Gerrit en Carné gaan Kalahari toe en ons skuif dan aan Ai-Ais toe. Ons tel hulle so drie uur môreoggend op – die ding is net dat die voertuig se bak al vol is as net ons twee rugsakke daarin gelaai word …
Gerrit en Carné gaan Kalahari toe om foto’s te gaan neem, so 180km noord van Upington by ‘n plekkie met die naam Noenieput. Hulle moet warm goeters vir die nag vat en koel goeters vir die dag. Carné gaan alle toerusting wat sy nodig het moet saamvat …
Die slaap was min, maar dis in. Ons stap op by die trappe na getroudes se woning en word vriendelik begroet met ‘n voorkamertjie vol goeters. Ek weet nie of ons maar deur die slaap was en of ‘n kinderlike geloof ons getakel het nie, maar ons het rustig die voorkamer begin leegdra, wetend dat daar niks plek in die kattebak is nie.
Gelukkig is dit nie soooo ver Upington toe nie en die getroudes is immers een, so met als gelaai en hulle wat soms liefderik styf teen/op mekaar sit, is ons Upington toe. Het ek genoem dat Gerrit ‘n nekstut dra? Dit het wel gehelp toe hy regop moes sit en slaap.
Knus langs mekaar (en hulle bagasie) het hulle die rit Upington toe oorleef.
—
‘n Voorsmakie van vlaktes lei ons na die grens en deur die hekke spoel ons in ‘n ou bekende Namibië in. Meteens roer beelde weer deur my gedagtes van vorige kere wat ek nag of dag die landskap deur vensters bewonder het en al was daar met tye glas tussen ons kon dit nie die aanraking keer nie, ken my hart nie die verskil in sy verlange nie.
Karasburg in ligblou pienk …
Karasburg het ons hartlik begroet, toe ons met die uur se terugskuif in tydsverskil tussen RSA en NAM nog ‘n SPAR oop kon kry vir die volgende twee dae se proviand. Met dié dat ek en Franszo by die vulstasie uit die wit Duitse motor klim, verwelkom Karasburg se straathoekbeamptes* ons toe in hulle volle glorie. Op ‘n afstand het ek gedink hulle is bietjie vroeg uit om sommer so helder oordag hulle dienste te verkwansel totdat ek met ‘n skok besef dat dié beamptes … nie tannies is nie …
Flitse van Priscilla Queen of the Desert kom saam met die rasperstem-komplimente in my gedagtes op en ons besef die broers het dalk net die verkeerde afleiding gemaak. Sonder om te skroom het ons nie juis ons tyd in die winkeltjie gevat nie en redelik doelgerig ons uit die voete van die “stad en sy geraas” gemaak.
Jy was heel moontlik nog nie in Namibië tot jy nie minstens ‘n honderd kilometer teen 100km/h op een van hulle grondpaaie gery het nie. (Jy sal ook kennelik knik met ‘n skelm glimlaggie wetend dat mens soms sukkel om by 100km/h te hou …) Naas die soutpaaie noord van Swakopmund bly dit een van die belewenisse in NAM wat my elke keer verras – hulle grondpaaie is anders as ons s’n. ‘n Eufemisme om die minste te sê.
Al was dit reeds donker …
Toe ons by Ai-Ais insluip, het die warm gloed van die son se onder die nag verloën met landskappe binne in my gemoed vertoon.
Sulke dae – al is hulle soms in wakker-ure bietjie lank en ver as mens die pad net as ‘n afstand ag – sulke dae roer rykdomme in my hart en waardering vir die eenvoud van elke oomblik in sy pag.
—
Eintlik gaan hierdie storie oor die Visrivier … Die doel van die paaiemente is nie om jou te verwar nie, maar bloot om stukkies in te skadu voor die kleur by kom of om die raam van die legkaart te bou voor die prentjie blom.
… word vervolg …
*Straathoekbeampte: Ek is redelik onder die indruk dat dié woord my eie letters is. Dit is ‘n eufemisme vir mense wat nie letterlik op straat werk nie, maar wel van die toeganklikheid van strate gebruik om hulle kliënte te ontmoet. Hierdie konsulterende amptenare is deel van een van die oudste bedrywe in die geskiedenis van die mens. Die rede hoekom ek soms verkies om my eie woord te gebruik is omdat kinders in die gesprek nie noodwendig gaan weet waarvan ek praat nie, maar ook omdat ek geen bewyse het van die werk wat dié mense doen nie. Jy kan ook nie net links en regs mense van ‘n sekere misbedryf beskuldig nie, so dan voel dit of ek hulle darem die voordeel in die twyfel gee deurdat mense soms twyfel oor wat ek dan nou regtig bedoel met dié woord straathoekbeampte.
NS: Jy het opgelet dat ek niks van seks in die bg. beskrywing genoem het nie. Jy het eintlik jou eie afleiding gemaak oor wat ek met die woord bedoel.
die Moukissie 