die Moukissie

letters – my little black children running wild in the world …

Archive for the tag “skaal”

23 Jul 2009

2007-06-25 ‘n Gedagte Matrix (nr drie van drie)

Dit was nou nogal stil vir ʼn wyle. Twee redes: die een is dat die skaal nog sif, die ander is dat ek in die proses tot ʼn beter insig gekom het oor die opinie van God … of te wel, die gebrek daaraan …

Ek wil net in dié stadium my dank aan Jaco betuig vir die insigte omtrent Opinicus. Dan wil ek ook dankie sê vir al die terugvoer wat ek op my gedagtes kry, ek verwelkom hulle enige tyd.

Ek het in my vorige gedagte die stelling gemaak dat God ʼn opinie het.

Ek dink ek was verkeerd.

Die afgelope tyd het ek ʼn nuwe vlam van belangstelling beleef met die fliek “The Matrix”. Net die eerste een op die oomblik.

As ek die skrywe wil kort hou gaan ek ongelukkig BAIE van die haaslopies omtrent The Matrix moet uitlaat. Maar glo my, enige selfstudie wat jy gaan beywer sal nie ʼn mors van tyd wees nie …

ʼn Laaste woord voor ek begin: Dit is nogal noodsaaklik dat jy ʼn goeie idee het wat in die fliek gebeur het en jy moes die laaste twee Gedagtes (2007-05-05 en veral 2007-05-18) gelees het.

“What is the Matrix? … It is the world that has been pulled over your eyes to blind you from the truth …”
“You are a slave born into bondage … a prison for your mind …”
-Morpheus

Morpheus: The Roman god of sleep and dreams …
Thomas A. Anderson / Neo: The word ‘Neo’ is an anagram of the word ‘One.’ Neo is also Greek for ‘new’, suggesting messianic overtones for his mission in the Matrix. There is also a reference to humanity with “Anderson”.
Trinity: The character’s name is derived from the name given to the triune Godhead in Christianity.
Nebuchadnezzar: The inscription on its core reads “Mark III No. 11 made in the USA year 2069.” Mark 3:11 reads “And whenever those possessed by evil spirits caught sight of him, they would fall down in front of him shrieking: ‘You are the Son of God!'”

ʼn God wat ʼn opinie het, is soos Neo voor sy dood. Sy gawes beïndruk mense en – soos met Jesus – wou hulle sien wat hy nog kan doen. Jesus het ook eers die wêreld verander met Sy dood want toé eers het die Nuwe Testament vir almal in werking getree.

Wat hét die wêreld verander? ʼn Mandaat om die bose te oorwin? Liefde vir die wêreld! Nie ʼn skermutseling tussen God en ʼn gevalle engel nie! Ek dink nie die Here soek troepe om Hom te help veg teen ʼn gevalle engel nie – Hy probeer nie maatjies aan Sy kant kry sodat Hy die boelie na skool in die parkie kan takel nie!

Morpheus: “I’m sorry, usually we don’t free a mind this LATE …”
Die geveg is nie teen die masjiene nie, maar teen die persepsie van realiteit in mense se koppe. Ons het nie Christene wat “verlang” na die “wêreld” nie, ons het mense wat fiksie en realiteit verwar …!

So, hoe kan ek The Matrix vat en waarheid daaruit probeer verduidelik? Suggereer ek dat die twee broers wat die konsep in die lewe geroep het gelowig is? Die naam van die fliek stel dat dié nie ʼn eendimensionele idee is nie maar ʼn matrix is [“A rectangular array of elements (or entries) set out by rows and columns; an enclosure within which something originates or develops (from the Latin for womb)”].

Dit daag jou oorsprong en die setel van wat jy glo en hoekom.

Hoe het twee potensiële heidene so ʼn raak-waarheid verbeeld? Ek dink deur bloot die leemte wat elke mens in hom het effektief te beskryf … ons verdowingsmiddels kan die wêreld stilmaak totdat waarheid deur dit iets in ons laat resoneer. Ons soek liefde wat die waarheid in ons kan red en in oorvloed laat leef buite die leuen waarin ons gebore is.

Anders gestel: As jy onthou het die god van verdowing/slaap die EEN daaruit laat opstaan en vir hom die waarheid gewys. Toe die Smith vir Morpheus ondervra was dit vrugteloos, totdat hy hom met waarheid konfronteer en Morpheus nie sy verdowing kon toepas op dit wat toe in hom resoneer nie …

Neo sterf … Trinity maak hom wakker met liefde … en meteens word een van die eerste stellings reg aan die begin van die fliek waar (natuurlik net binne die konteks van die fliek). Net voor hy die wit hasie op die meisie se skouer sien sê die man vir hom: “You are my own personal Jesus Christ …”
Maar toe was hy nog die ongelowige Thomas … met sy dood en herlewing besef hy, hy is die EEN en sy laaste woorde in die fliek?

“I’m going to show these people what you don’t want them to see, I’m going to show them a world without you, a world without rules and controls, without borders or boundaries … a world where anything is possible …” *

Goed, wat dan van God se opinie wat nie meer bestaan nie? Maklik. Totdat Neo gesterf het was hy ongelowige Thomas en was dit net Morpheus se opinie dat hy die “EEN” is. Dit was net ʼn opinie op die rak van menings. Ons werk ook so, gaan na twee of drie dokters toe vir OPINIES oor wat makeer en dan meteens word die opinie waarheid. Toe TRINITY die opinie met liefde bevestig verander die opinie na waarheid …

Een vraag: wat was die waarheid voor die bevestiging? Was dit nie toe alreeds die waarheid nie? Is God eers GOD as ons in Hom glo?

God is nie ʼn medium wat ek raadpleeg vir ʼn ekstra opinie nie! God WEET! Hy is dan die ONTWERPER. Die AL. Die ewige “IS”. Die ‘van alle tye tot alle tye’. Die Oneindige. Maar ook die EEN sonder ʼn begin! Want sou Hy God wees as daar iewers in die annale die inskrywing kon staan “… en toe was daar god …”

Hoe kan die AL nét ʼn opinie hê??? Hy kan onmoontlik nie gereduseer word tot net nog ʼn opinie in die skare van menings daar buite nie!

Dis vreemd om weer die yskas te hoor. Jy weet mos hoe dit klink?! Dalk is dit net ek. Daar kom soms tye wat jy weet hoe goeters moet wees. Byvoorbeeld weet jy hoe elke kamer in jou huis sy eie klank het. Tog voel dit soms alles nes lêers wat opgeroep word in teenstelling met ware belewenis. So nou stap jy in die kombuis in. Die volgende word opgeroep: ketel klink so, yskas klink so, vloer voel so, blaaie voel so, lig lyk so …

Jy kon net sowel in ʼn fiktiewe kombuis ingeloop het en elektroniese pulse ervaar het wat vir jou die fop-belewenis van die kombuis gee. Ek weet ek het verby myself geleef as ek stil raak en meteens weer die stilte hoor. “Real-time”.

Is dit dalk ook waaroor The Matrix gaan? Dat ons ʼn fop-realiteit leef gebaseer op kunsmatige stimulasie, valse belewenis, maar omdat die masjiene ons die data konsekwent invoer voel ons dat ons lééf …

Is dit eers as ons die plastiek begin proe en daarvan naar word dat ons eers bereid raak om die waarheid in die gesig te staar. Dis die verskil tussen Neo en die Judas figuur in The Matrix. Judas het beide die fiksie en die waarheid beleef, die fiksie het aanlokliker gelyk en geproe … hy kon net nie die waarde van die waarheid sien nie.

Toe, om die fiksie terug te kry, was hy bereid om die waarheid te verloën. Die fiksie het hom eintlik gefop. Plastiek. Hoe kan God dan net ʼn opinie lewer oor die wanrealiteit waarin ons leef? Kan God dus ʼn meningsverskil met Sy eie skepping hê?

Die enigste wese wat dit nog kon regkry om ʼn “meningsverskil” met die God van alle tye te hê, was die duiwel en die oomblik toe dit gebeur het hy soos ʼn bliksem uit die hemel geval.

Opinie vs. WEET … “no contest”

Dis op pad Damaskus toe wat ons besef Hy is God sonder ʼn opinie, maar eerder die enigste EEN wat WEET …

.

–

–

–

Def Opinicus: An imaginary creature resembling a griffin, having a lion’s body and legs, an eagle’s head, and wings and a short tail.

*Mar 10:27 Jesus looked at them and said, “With men it is impossible, but not with God; for all things are possible with God.”

Vir die van julle wat weet van die gesprek tussen God en Abraham in Gen.18:20-33: ek sou dit nie as ’n meningsverskil beskryf nie.

Posted in Gedagtes ... and tagged , , , , , , , | Lewer kommentaar
23 Jul 2009

2007-05-18 ‘n Gedagte Mené, mené, tekél, perés (nr twee van drie)

Mené, mené, tekél, perés …?
Daniel 5

Skaal.

Die laaste blare het begin val en soos ʼn ruspe het die koue aan my klere begin knaag en ek voel hoe my lyf van ʼn kant af weerloos raak. Maar dis net die begin.

Die skaal is soos die meeste ystergoeters onpersoonlik-koud tot op die punt waar dit amper brand. Waar dit ʼn week terug nog net ʼn glim op die horison was, is die toets hier. Die warm bed van my verlange krul temerig op as ek haar lakens verlaat en my tot die realiteit wend. Net soos die weduwee se kruik daardie laaste druppel uitbid, hunker ek vir nog net 5 minute maar weet ek dis nou eintlik klaar. Op. Niks meer oor nie …

Het ek maar net nog potte by die bure geleen … was daar dalk nog ʼn bietjie ekstra sand vir hierdie uurglas. Maar helaas is dit nie so nie.

Opstaan.

Ek trek die dag se opinies aan na aanleiding van die weerverslag en soek nog ʼn mus wat darem by die skema pas. Hopelik sal die ruspes nie deur dié een vreet nie …

Jy weet, soms dra die opinie my en soms dra ek die opinie.
Vandag was opsie twee.

Dis snaaks – of eintlik nie snaaks nie – maar dat daar op een dag hierdie puisie van ʼn knoppie groei wat jy van oral af kan voel en wat almal net wil druk. As jy weer sien is jy kinderlik nukkerig of net bloot onbetaamlik suur.

Toets.

Daar was regtig netnou nog vrugte in hierdie mandjie, nou is net die groente oor. Met ʼn terugkyk in volkleur, 20-20, is die oplossings ooglopend, eenvoudig, beskikbaar.

Veilig en filosofies hou ons goeters op ʼn afstand, daar anderkant is hulle, nie hier by my nie. Nee, hier spook die rou verlate vrede van vergetelheid.
Maar ook net vir so lank.

Sien, dis die verskil tussen om die opinie te dra en om deur die opinie gedra te word. Dra jy hom, word hy swaar, ongeag hoe vleiend. Dra hy jou, is dit tien teen een waar. Gewoonlik is mense wat niks weet nie verantwoordelik vir die een.

Dis dan ook die doel van die toets, die weegbrug van die tyd kyk of jy dra of gedra word.

Dis nou onvermydelik. Ek kan nie verder gaan sonder om iets te sê oor die Een wat Alles gemaak het nie. Wie beter as die Een wat my gemaak het om ʼn Opinie te lewer wat my deur die lewe kan dra? Dis hoeka net Sy opinie wat kan dra, Sy mening wat in my raaksien wat net Hy van weet en net ek kan uitleef! Nie iets sommer uit die lug uit met ʼn rakleeftyd nie. Nie iets wat hoop om raak te beskryf nie.

Maar ʼn inspuiting, iets wat kapillêr my wese van alkante af infiltreer om sodoende die integrale samestelling van my te smee om meer soos die weerkaatsing in Sy Woord te lyk. Daardie verandering wat net Hy teweeg kan bring. Flip, hoe kan ek dit anders stel dat dit wat Hy verander deur Sy opinie van my, nie een of ander winkelpop brigade is nie maar die diepste spilpunt van my belewenis omdraai.

Sy opinie is soos Sy wil vir my lewe: naarstigtelik op soek na my. Net om enige onduidelikheid uit die weg te ruim, dis soos om wegkruipertjie te speel maar met een aanpassing aan die reëls: Sodra jy klaar tot 10 getel het, spring almal uit hulle wegkruipplekkies uit en kyk wie jou eerste kan vang.

Wat gaan gebeur as jy dan deur die huis loop en skree “Waar is Jy …”; “Ek soek na Jou …”

Mat 7:11 As julle wat sleg is, dan weet om goeie gawes aan julle kinders te gee, hoeveel te meer sal julle Vader wat in die hemele is, goeie dinge gee aan die wat Hom bid!

“Toets-toets; een-twee; toets … Kan Iemand my hoor?”

.

–

–

–

Dan 5:26-28 Dit is die uitleg van die woord: Mené—God het u koningskap getel en daar ‘n einde aan gemaak; tekél—u is op die weegskaal geweeg en te lig bevind; perés—u koninkryk is verdeel en aan die Meders en Perse gegee.

Posted in Gedagtes ... and tagged , , , , | Lewer kommentaar
23 Jul 2009

2007-05-05 ‘n Gedagte (nr een van drie)

Dis alwéér winter. Behalwe vir die blare-ding wat verby is en die onwilligheid om op te staan is winter soms vir my ‘n groter aanduiding dat seisoene verander en nog ‘n jaar verby is. In die helderheid van die lente en die somer draai die aarde nie vir my in tyd wat verloop nie. Selfs die herfs is soms net ‘n romantiese gedagte in skakerings van bruin, geel en helder oranje.

Ek dink ek het dié jaar se herfs gemis. Soos iemand wat jy in ‘n oorwink sien verskyn en verdwyn was dié herfs ‘n geliefde met wie ek nog wou praat maar in die losgemaal net ‘n ‘hello’-kyk van kon kry. Die “aand” is verby en al wat oorbly is blare wat soos rommel na ‘n partytjie rondlê. Die wêreld word ‘n leë dansbaan waar die blink konfetti van die vorige seisoen sy glans verloor het en nou vuil op die vloer lê.

Die vorige seisoene se lewe raak skugter en skuil in die herberg van kaal bome en in die beton-oerwoud skarrel elkeen na sy poshokkie toe waar ‘n bietjie warm-en-knus hom kan beskerm van die koue, … en die leed?

Sien, die herfs is amper soos ‘n voorbehoedmiddel wat keer dat die winter ‘n verrassing is – al kom die winter nogsteeds, anders as met voorbehoedmiddels …

Dan is die herfs seker eerder soos ‘n swangerskap. ‘n Tyd waar dinge stadig verander, waar verwagting letterlik daagliks groei en die ongemak wat jy beleef ‘n inleiding raak vir die opoffering wat jy nog gaan maak. Dan baar die nuwe seisoen sy volle implikasie en meteens stort jou vooropgestelde wêreld in duie as realiteit sy pond vleis kom haal.

Nou, voor die slapelose nagte en die donker-wakker-ure ‘n tronk word waar die tyd van jou vergeet en die dag-en-nag-en-vroeë-môre jou laat sidder en beef. Weet dit. Die winter is ook net ‘n seisoen. Die pokkel word ‘n peuter en ‘n kleuter en ‘n kind en die eindelose nagte begin weer die toe-oë van jou siklus vind.

Die winter baar soms kinders wat na jare eers die wêreld in sy volheid wandel. Die ongemak en onrus wat onvermydelik jou kom ‘hael’, is ook net ‘n seisoen. ‘n Seisoen wat noodgedwonge kom, en weer gaan.

Dit is hoekom die herfs vir my belangrik is. In haar romantiek kom fluister sy saggies die waarheid in my oor, maar ook die hoop. Dans sy ‘n laaste skoffel saam met my voor haar lyf my teen die einde van die aand koud laat. Sy word die liefde waarna ek verlang.

Maar die herfs is meer as net die voorloper van ‘n koue leë tyd. Meer as net ‘n verlore liefde en meer as die rooi sinjaal wat verandering aankondig. Herfs is die sterfkreet van verganklikheid, die laaste uitroep van dit wat net ‘n seisoen lank hou. Dít is dan ook die verskil tussen ons en seisoene.

Ons hou langer.

Herfs raak die oproep na die skaal – winter – wat kom weeg of dit wat ons geleef het ook langer as die seisoen gaan hou …

Herfs is ‘n vriendin wat ek altyd wil ken, die vrou met wie ek my lewe wil deel, die aanslag waarmee ek wil leef en die ywer waarin ek die wêreld wil bewandel. Herfs is die waarheid van dit wat oorbly, en die uitdaging vol in my gesig. Herfs is die kind wat ek wil hê maar ook die ouer.

Nader as ‘n soen wil ek haar ken, maar beter as my gisters haar onthou, want herfs is ook net ‘n seisoen wat kom in die rooidag en verdamp saam met die dou.

Voor dié winter my kom weeg en die koue my totaal uitklee, gaan ek eers ‘n bietjie herfs hou. ‘n Oomblik neem om die dou te waardeer voor die ryp kom versteen.

Herfs, soos die nag in die tuin. (Getsémané)

Ontroerd, maar verwagtend.

428x60_No_List_No_Problem_See_Results_From_Day_One

Het jy al daaraan gedink om aanlyn te werk?

Posted in Gedagtes ... and tagged , , , , | Lewer kommentaar

Post Navigation

%d bloggers like this: